قبل از هر چیزی می خواهم قدری به منطق صحبتم هایم توجه کنید تا بدانید که هیچ غرضی در کار نیست وانچه می گویم یک تحلیلی است از جانب بنده ونه چیز بیشتر. 

روی کار آمدن دولت یازدهم یک سری مناقشاتی برای حرکت بلند مدت نظام بوجود آورده است ،این به خاطراین است که آقای روحانی آمد حرف های جدیدی زد و الان همه در تفسیر حرف ها جدید و وچند وجهی او مانده ایم والبته این حرف های چند وجهی و جدید تفسیر بردار دلایلی منطقی به نظرم داشته که ادامه عرض میکنم . برای پیگیری مطلب اشاره ا ی  به برنامه و استراتژی نظام که از سوی رهبری معظم  را در این چندماه می کنم تا مقدمه ای باشد برا اینکه به دولت وکارها ومواضعش  برسیم واز آن به ضرورت ومعنای حضور ما در 22بهمن امسال پی ببریم. 

سیاست نظام در شرایط فعلی خیلی روشن و واضح است . رهبری بر دومساله علم واقتصاد در چند ماه گذشته به کرات تاکید داشته اند.این بخاطر این است که حال ما نیازمند یک حرکات اقتصادی جهشی وجهادی و همه جانبه است که نیروی دولت وهمراهی ملت را می خواهد . و آینده ما هم چه بخواهیم چه نخواهیم ، علم رقم خواهد زد ، یعنی علم تعیین می کند که ایران 10سال آینده یک کشور عزت مند باشد یا وابسته و فقیر و هنوزم با اقتصاد نفتی ، اگر علم دنبال شد قطعا ما به اقتصاد مقاومتی پایدار و پیشتاز  می رسیم . این خلاصه ای از جهت گیری نظام در اوضاع فعلی کشور  

اما اینکه دولت چه می کند ویا اصلا با این جهت هماهنگ است یا نه ؟ باید گفت که در نظام ما و همه کشور های جهان دولت از طرف مردم انتخاب می شود وباید دایر مدار نیاز وخواسته ی مردم باشد ، شاید خود آقای روحانی وهر رئیس جمهور دیگری دوست داشته باشد جور دیگری باشد ولی چون مردم می گویند که فلان ایشان هم مجبورا می گوید فلان و... ، حال در این چند ماهه اخیر احساس و مشاهدات این را نشان می دهد که دولت آقای روحانی به دیپلماسی خارجی خیلی اهمیت می دهد و البته به مسائل داخلی هم اهمیت می دهد و به دنبال اقتصاد و علم هم هست ولی سهم قابل توجهی به دیپلماسی داده شد ه است واین لاجرم کم شدن توجه به داخل را به نسبت خارج در پی دارد ، حال آنکه نظر رهبری دلسوز نظام است که  نباید اینگونه شود چون ایشان معتقد است که اینگونه شدن مصادف است با باخت ایران در عرصه های مختلف در بلند مدت . اصلا شاید یکی از هدف های اینها برای این مذاکرات از نظر بنده وقت کشی و به غفلت انداختن ما برا ی رسیدگی به مسائل واستعداد های داخلی باشد . توصیه های رهبری در مقام نقل به مضمون این است که شما یک حرکت مذاکراتی بر سر یک مساله خاص را شروع کرده اید این خوب است و درهرصورت به نفع ماست چون ما منطقمان درمذاکره روشن است ولی نباید این مذاکرات از حرکت علمی پرشتاب امروز ایران که 13برابر متوسط جهان است کم کند ، نباید دلخوش کنی که با این مذاکرات بتوانی معیشت مردم را سامان بخشی، نه،  سامان معیشت مردم ،بهترین حالتش در درون و با تکیه بر خود مردم اتفاق می افتد .

خوب این حرکات  ومواضع دولت دو دلیل می تواندداشت باشد، یکی مردم وخواسته ی آنها است ؛ در بند قبلی هم گفتم یعنی مردم اصرار کنند که اقا تو بیا به بیرون خیلی اهمیت بیشتری بده و دولت هم مجبوربه این کار شود. دلیل دوم می تواند از درون دولت باشد اینگونه که عناصر دولتی ومسئولین رده بالا از ظاهر پوشالی امریکا وایادی اش ترس ورعب داشته باشند از این رو می ترسد که به خودمتکی باشد و به خدای بزرگ متکی باشد و... 

الان بنده سر این دعوا ندارم که کدام دلیل درست است ؟ بحث ما این است که مردم ما باید بدانند که حضور آنها در 22 بهمن هم حمایت آنها را از رویکرد داخل محور و اتکا به نیروی درونی را نشان میدهد هم اگر ترسی ورعبی در دل مسئولین خدای نکرده باشد به امید و شجاعت به حول الله مبدل می شود . و ثالثا دشمن را ،‌باید بدانید که با این کارتان  از حرف های چرندی چون اینکه تحریم ها تاثیرگذاشته تا  ملت ایران  دست از پیشرفت بکشند بکلی ناامید می کند .

پس معنای 22بهمن امسال خیلی خاص است ، هم برای دولت ما معنی دارد  و هم برای دشمنان ما .

البته معناهای دیگری هم دارد که نمی خواهم بحث را طولانی کنم برعهده ی خودتان . از الان برای آمدن 22بهمنی پرشکوه لحظه شماری میکنم . ان شاء الله